Er is een tijd geweest waarin werd aangenomen dat baby’s geen pijn konden beleven. Hun hevige reactie op medische ingrepen, zoals bij voorbeeld hielprikken, zou een louter fysieke reactie zijn, die niets met pijn lijden te maken zou hebben. Als gevolg van deze opvatting werd aan pasgeborenen geen analgesie (pijnstilling) gegeven tijdens ingrepen die bij oudere kinderen en volwassenen wel met het geven van analgesie gepaard gingen, bij voorbeeld hartoperaties.
De misvatting was gefundeerd op de aanname dat door het onderontwikkelde zenuwstelsel van baby’s geen pijnprikkels konden worden doorgegeven. Inmiddels heeft onderzoek aangetoond dat weefsels die een rol spelen bij het doorgeven van pijnprikkels, reeds in een vroeg stadium van de zwangerschap ontwikkeld aanwezig zijn. Pijnprikkels kunnen door zuigelingen worden waargenomen omdat alle anatomische structuren daarvoor aanwezig zijn en op eenzelfde manier functioneren als bij volwassenen het geval is.